Террористонро наметавон одам номид, зеро терроризм як амали зӯроварӣ ва таҳдидест, ки барои ноил шудан ба ҳадафҳои сиёсӣ, динӣ ва дигар ҳадафҳо равона карда шудааст, ки одамонро даҳшат ва тарсу ҳаросро эҳсос мекунанд. Бо истифода аз ин таърифи истилоҳотӣ метавон ба хулосае омад, ки террористон сазовори ҳамсон шудан бо мардуми оддӣ нестанд, зеро амалҳои онҳо ба принсипҳои асосии инсондӯстӣ мухолиф буда, ба рушди ҷомеаи шаҳрвандӣ халал мерасонанд. Аз ин рӯ, муҳим аст, ки ин вожаро нисбат ба ҳар касе, ки барои дигаргуниҳо талош мекунад ва барои ҳуқуқи худ мубориза мебарад, вале барои расидан ба ҳадафҳои худ зӯроварӣ накунад, истифода накунад. Комилан равшан аст, ки амали террористӣ ҳадафи барангехтани кинаю адовати миллӣ ва мазҳабӣ миёни мардум будааст. Террористон, қотилон, ғайриинсон, ки миллат надоранд ва ватан надоранд, онҳо бо як сарнавишти ногувор – интиқом ва фаромӯшӣ дучор мешаванд. Онҳо оянда надоранд.
Акрамшоева Гулшан - мутахассиси шуъбаиташкили ва кор бо кадрҳои КИ ҲХДТ дар шаҳри Левакант.
